piątek, 27 lutego 2015

Dzieci śmieci z cyklu: "Prawdziwy bunt nigdy nie przemija..."

 
Idzie wariat ulicą wytykany palcami..dziwne ma spodnie, dziwne ma włosy, śmieszy to ogromnie szare roboty..”

         Osobnik w kolorowych spodniach w kratę, skórzanej kurtce i z wielkim irokezem na głowie? To nie wariat, to punk. Nie ukrywając, punkowcy zazwyczaj spotykają się z ogólną dezaprobatą społeczeństwa z powodu swojego odmiennego ubioru czy zachowania. Powszechnie znany jest stereotyp punka jako chuligana popijającego tanie wino w bramie. Jest to spowodowane przede wszystkim powierzchowną oceną wyglądu, który z reguły jest niechlujny. Jednak przyjrzyjmy się bliżej tym „innym”...

        Punk został zapoczątkowany w latach 70. XX w. w USA i Wielkiej Brytanii za sprawą takich zespołów jak Ramones, Sex Pistols czy The Clash jako sprzeciw wobec artystycznego rocka. Analogicznie, jeśli punk rock ma być buntem w muzyce, ideologia punkowa jest sprzeciwem wobec władz, ustroju i ogólnie przyjętym zasadom. Bunt jest wymierzony przede wszystkim w instytucje, które zdaniem punkowców ograniczają wolność jednostki. Protest przeciwko wszelkim formom rządów z czasem przerodził się w anarchizm ukazując państwo jako organ ograniczający swobodę.
       Również dość kontrowersyjny wygląd punków jest swego rodzaju sprzeciwem. Ich charakterystycznymi znakami są liczne kolczyki, ciężkie, wojskowe buty, skórzane kurtki oraz irokezy. Do symboliki punkowej zaliczyć należy także A zamknięte w okrąg (znak anarchii) oraz agrafki często zastępujące kolczyki.
      Ich podstawowym sloganem subkulturowym jest „Punk's not dead”, jednak punkowcy głoszą także hasła anarchistyczne, wolnościowe czy antyrasistowskie takie jak „Zabrania się zabraniać”, „Grunt to bunt”, „Niszcz rasizm” oraz jako zagorzali przeciwnicy skinheadów: „Jeszcze Polska nie skineła, póki punki żyją”.
     W Polsce ruch punkowy został rozpowszechniony na przełomie lat 70. i 80. przez zespoły takie jak KSU, Siekiera, Brygada Kryzys czy TZN Xenna.
     Niestety subkultura punkowa czasy swojej „młodości” ma już za sobą, ale przecież „Punk's not dead!”
                               


„NO FUTURE FOR YOU, NO FUTURE FOR ME”

środa, 25 lutego 2015

"Prawdziwy bunt nigdy nie przemija..."

         Pewnie myślałeś kiedyś, że nikt cię nie rozumie, że świat według twoich poglądów byłby lepszy. Uważałeś, że nauczyciele i rodzice są "nie na czasie", nie pojmują współczesnych idei. Pewnie słyszałeś setki razy: "Za moich czasów.." i miałeś ochotę odpowiedzieć, że czasy się zmieniły. Po części masz rację - czasy się zmieniły. Ale niektóre poglądy są ponadczasowe. Dlatego właśnie tworzą się subkultury.

Czym jest subkultura?
Subkultura to grupa osób połączonych przez wspólne poglądy, w której obowiązują zasady oraz wzorce niezgodne z tymi powszechnie wyznawanymi.
Duży wpływ na wybór danej subkultury ma gust muzyczny. Każda subkultura narastała wokół zespołów, które w swoich utworach potrafiły zawrzeć problemy i poglądy jakie dane środowisko wypowiadało.
Pomimo tego, że subkultury znacznie się od siebie różnią, korzeni każdej z nich należy szukać w buncie wobec polityki, tradycji, kultury.
Wyróżniamy m.in:
 - punk-rockowców,
- rastamanów,
- dresiarzy,
- hippisów,
- metalowców,
- skinheadów,
- skate`owców,
- hip-hop`owców,
- emo.

Subkultury tworzyły się od wieków. Czy ktoś z Was zastanawiał się nad młodością swoich rodziców? Może tata nosił irokeza, a mama od szpilek wolała glany?
Subkultura może nawiązać porozumienie międzypokoleniowe, ułatwiać wzajemne zrozumienie.


Poszerzcie swoje horyzonty, zmieńcie poglądy na świat! 

poniedziałek, 23 lutego 2015

***

„Choćby w cudzym kraju padał deszcz złota i srebra, choćby we własnym deszcz sztyletów i włóczni – we własnym będzie lepiej”    

       Czym dla mnie jest patriotyzm? Oczywiście oznacza to miłość do ojczyzny, lecz także radość z tego, że mogę swobodnie żyć w moim kraju oraz dumę z przodków, którzy wywalczyli dla nas suwerenność.
    Z biegiem lat pojęcie umiłowania ojczyzny w większości ograniczyło się do stwierdzenia: „Chodzę na wybory, więc jestem przykładnym obywatelem i patriotą”. Dzisiaj patriotyzm przejawia się przede wszystkim w symbolach: godle z wizerunkiem Orła Białego, biało-czerwonej fladze i hymnie. W  jednym z wywiadów znany artysta Muniek Staszczyk powiedział: „Ja zdecydowanie bardziej wolę codzienne gesty niż podniecanie się symboliką. Dla mnie, aby być patriotą trzeba zacząć od własnego podwórka. Trzeba zacząć od siebie – zrobić coś pozytywnego dla ludzi. Dla mnie patriotyzm to małe rzeczy, jakiekolwiek pozytywne działania, a nie ideologia czy pustosłowie, którego nie znoszę. Trzeba być uczciwym człowiekiem, płacić podatki i nie oszukiwać własnego państwa”. Nie można sądzić, że w czasach pokoju nie trzeba być patriotą, ciągle należy myśleć o kraju. Jest to patriotyzm mniej widoczny, ale równie cenny. Cnota jaką jest miłość do ojczyzny zatraca swoją wartość, dzisiaj przywiązuje  się  do  niej  mniejszą  wagę.
      Wielu młodych ludzi wyjeżdża za granicę w poszukiwaniu „lepszego życia”. Prawdziwy patriota nie potrafi zamieszkać poza swoją ojczyzną, ponieważ zbyt kocha miejsce narodzin, aby je opuścić.
     Zespół Leniwiec śpiewał: „Dzisiaj tutaj jest Polska, lecz to nie jest polska ziemia, każdy może tutaj mieszkać”. Odnosząc się do powyższego cytatu uważam, że patriotyzm nie polega na ksenofobii, ale na chęci pokazania swojego kraju, dumie z ojczyzny, przywiązaniu do niej, lecz nie na  zasadzie  zachowania  jej  piękna  tylko  dla  siebie.
    Pojęcie patriotyzmu w niektórych kręgach zostało wypaczone. W czasie II wojny światowej powstały ideologie kreowane na podstawie źle rozumianej miłości do kraju takie jak nazizm czy faszyzm. Obecnie istnieją stowarzyszenia faszystowskie np. Ruch Narodowy, Młodzież Wszechpolska, Obóz Narodowo Radykalny. Ideologia faszystowska opiera się przede wszystkim na umiłowaniu ojczyzny, lecz zwolennicy tej doktryny uważają swój kraj za najlepszy, nie tolerują przedstawicieli innej narodowości  lub  rasy.

     Aby poznać opinię innych na interesujący mnie temat, przeprowadziłam sondę. Zadałam każdemu ankietowanemu trzy pytania.  Oto  niektóre  wybrane  odpowiedzi:
1.Co  dla  ciebie  oznacza  patriotyzm?
      Julia (18  lat): „Patriotyzm jest bardzo ważny. Uważam, że każdy powinien postrzegać ojczyznę jako swój własny mały dom oraz punkt odniesienia,  do  którego  zawsze  może  wrócić”.
    Angelika (17  lat): „Patriotyzm jest dla mnie miłością do ojczyzny. Być patriotą to stanąć w obronie kraju, jego granic i bronić jego mieszkańców. Każdy obywatel powinien całym sercem kochać swój kraj z którego pochodzą jego korzenie. Kochać ojczyznę to mieć ją w sercu, głowie”.
     Jacek (29 lat): „Patriotyzm jest dla mnie wiarą we własną ojczyznę. Bycie z nią w chwilach złych i kwitnących, na zawsze i nie opuszczanie jej nigdy  w  potrzebie”.

2.Gdyby zaszła taka potrzeba walczył(a)byś w obronie kraju?    
     Angelika (17  lat):  „Gdyby  była  taka  konieczność  walczyłabym  w obronie  swojego  kraju.  Od paru lat działam w Związku Harcerstwa Polskiego, krzyż na swej piersi noszę od sześciu lat. Mimo mojego młodego wieku wiem że ojczyzna jest dla mnie ważna. Do walki stanęłabym pewnie z wieloma harcerzami, razem z nimi walczyłabym w pierwszych szeregach, gdyż harcerze "Mają szczerą wole pełnić służbę Bogu i Polsce...".” 
     Jacek (29  lat):  „Czy  stanąłbym  w  obronie?  Pewnie  że  tak,  moi przodkowie oddawali krew za nią, więc i ja bym oddał. W końcu jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy, dał nam przykład Bonaparte jak zwyciężać  mamy”.
    Joachim(20 lat): „Gdyby zaszła taka potrzeba walczyłbym za kraj, ale tylko w sytuacji krytycznej, w której zagrożona byłaby moja rodzina i bliscy”. 

3.Co  uważasz  o  narodowych  socjalistach?      
   Angelika (17 lat): „Faszyści to ludzie którzy dążą do zdobycia władzy. Aby osiągnąć swój cel posuwają się do okropnych rzeczy - mam na myśli to,  że  cierpi  na  tym  społeczeństwo”.
  Paweł (24 lata): „Głoszą zbyt radykalne poglądy, które budzą agresję i nienawiść  wśród  społeczeństwa”.

   Każdego dnia staram się doceniać moje pochodzenie. Gdziekolwiek jestem nie wstydzę się swojego ojczystego języka. Żaden kraj nigdy nie będzie idealny, jednak zawsze będę całym sercem kochać Polskę oraz  szanować  naszą  tradycję  i  kulturę.

   
„Mam  fatalne  maniery,
 Koszmarne  mam  zwyczaje,
 Lecz  kiedy  grają  tego  kraju  hymn,
  Ciągle jeszcze wstaje”




Przemyślenia młodego punka.

Witam wszystkich,
króciutko na początek. Słowami wstępu chciałabym kiedyś zostać niezależnym dziennikarzem. Zakładam tego bloga, żeby przekonać się czy chociaż trochę się nadaję, czy może pora już zacząć szukać sobie nowego zajęcia :) Będę tu publikować moje artykuły, prace, przemyślenia, czasami zdjęcia mojego autorstwa. Zapraszam do czytania!